Το 2004 διαδέχθηκε τον Γιάννη Γρανίτσα, σε μια προσωρινή διοίκηση, ενώ το 1998 αντικατέστησε τον Λάκη Νικολάου.
Η επιτυχημένη του θητεία ωστόσο ήταν το 1992, όταν το καλοκαίρι του 1991 αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρόεδρος της ΠΑΕ συγκεντρώνοντας το 92% των ψήφων, στη γενική συνέλευση, αφού λίγους μήνες πριν ήταν από τους επικεφαλής μιας διοίκησης πρωτοδικείου μετά την παραίτηση του Στράτου Γιδόπουλου, ωστόσο μεγαλομέτοχος παρέμενε πάντα ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος.
Η διοίκηση Γενεράκη έβαλε σε μια τάξη τα οικονομικά προβλήματα, ενώ έκανε τρεις άκρως επιτυχημένες μεταγραφικές κινήσεις ντύνοντας στα κιτρινόμαυρα τον εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης, με τον Ερυθρό Αστέρα, Ρέφικ Σαμπανάζοβιτς, τον διεθνή επιθετικό του Άρη Βασίλη Δημητριάδη και έναν ελπιδοφόρο μεσοεπιθετικό από την Βέροια, τον Αλέκο Αλεξανδρή, οι τρεις τους αποτέλεσαν τον βασικό κορμό της ομάδας προς την κατάκτηση των τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων τα επόμενα χρόνια.
Τα προβλήματα κατά τη σαιζόν εκείνη δεν έπαψαν να υπάρχουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Γενεράκη και παρότι η ομάδα μάγευε στον αγωνιστικό χώρο και κατέκτησε το πρωτάθλημα εκείνο με σχεδόν απλήρωτους ποδοσφαιριστές.
Τον Ιούλιο του 1992 εμφανίστηκε το δίδυμο Μελισσανίδης-Καρράς, αρχικά ο Ζαφειρόπουλος απέρριψε την προσφορά τους με αποτέλεσμα την παραίτηση του Γενεράκη.
Ωστόσο το δίδυμο πήρε τις μετοχές από τον Ζαφειρόπουλο και μια πρωταθλήτρια ομάδα, παρότι πολλοί λανθασμένα χρεώνουν και το πρωτάθλημα του 1992 στον Μελισσανίδη.
ΠΗΓΗ: Χρονοντούλαπο της ΑΕΚ
Δημοσίευση σχολίου